Łysienie plackowate (alopecia areata; AA) – jest to choroba autoimmunologiczna, której cechą charakterystyczną jest pojawianie się na owłosionej skórze owalnych obszarów pozbawionych włosów, zmiany mogą występować punktowo lub obejmować większe obszary, a także zlewać się prowadząc do całkowitej utraty włosów. Wyłysienie może być przejściowe bądź rzadziej stałe, włosy mają tendencje do spontanicznego odrastania (włosy mogą odrastać siwe), ale choroba charakteryzuje się okresami nawrotowymi. Najczęściej „placki” pojawią się na owłosionej skórze głowy, jednak mogą objemować także brwi, rzęsy, brodę u mężczyzn, doły pachowe oraz okolice płciowe. Najczęściej skóra w obrębie pozbawionym włosów jest niezmieniona, sporadycznie mogą pojawiać się świąd, pieczenie bądź niewielki rumień.
Dlaczego ja?
Przyczyny łysienia plackowatego nie są do końca poznane, istnieje szereg teorii, które wskazują na różne możliwości prowadzące do ekspresji choroby:
- predyspozycje genetyczne do rozwoju chorób autoimmunologicznych
- zmniejszona tolerancja na stres, zaburzenia funkcjonowania układu nerwowego, zaburzenia psychiczne
- inne choroby autoimmunologiczne: atopowe zapalenie skóry, choroba Hashimoto, toczeń rumieniowaty
- zaburzenia endokrynologiczne np. zaburzenia funkcjonowania tarczycy
- czynniki zakaźne np. Helicobacter pylori
- zaburzenia naczyniowe – zmniejszenie przepływu krwi w naczyniach skóry głowy prowadzący ostatecznie do zaburzeń wzrostu włosa
Te badania warto wykonać
W celu wykluczenia czynników pobocznych nasilających problem warto wykonać dodatkowe badania laboratoryjne: żelazo, ferrytyna, cynk, witamina D3, witamina B12, kwas foliowy, miedź, TSH, Ft3, Ft4, anty-TPO, anty-TG
Jaką terapię podjąć?
1) Działanie dermatologiczne
Leczenie łysienia plackowatego polega na eliminowaniu objawów, które powoduje poprzez:
- iniekcyjne podanie w ognisko chorobowe sterydu (triamcynolon) – terapię stosuje się przy niewielkich obszarach wyłysienia
- stosowanie miejscowo na skórę sterydów
- doustne przyjmowanie sterydów
- stosowanie miejscowo na skórę minoksidilu, retinoidów, prostaglandyn – latanoprost. bimatoprost (aplikowane na brwi i rzęsy)
- stosowaniem miejscowo alergenów kontaktowych DCP
- PUVA – wykorzytanie promieniowania UVA oraz doustnego środka uczulającego
2) Działanie trychologiczne
- system excimerowy 308 nm
- infuzja tlenowa – podawanie na skórę za pomocą specjalistycznego pistoletu składników aktywnych, o działaniu łagodzącym, przeciwświądowym oraz nawilżającym
- lampa UVB 311 nm
Najlepiej w procesie terapii łysienia plackowatego sprawdzają się kuracje łączone czyli działanie dermatologiczne skojarzone z zabiegami trychologicznymi, co pozwala w szybszym czasie osiągać pożądane rezultaty.
Bibliografia:
- Brzezińska Wcisło L. (red) Choroby włosów i skóry owłosionej. Termedia Wydawnictwo Medyczne, Poznań 2015, s. 155-189
- Gilhar A., Etzioni A., Paus R.: Łysienie plackowate, Dermatologia po dyplomie, Tom 4 Nr 1 2013, s. 51-65
- 3. Kuty-Pachecka M.: Czynniki psychologiczne i psychopatologiczne w łysieniu plackowatym, Psychiatr. Pol. 2015; 49(5): 955–964
- Siamak Moghadam-Kia, Andrew G. Franks Jr.: Choroby autoimmunologiczne a utrata włosów, Dermatologia po Dyplomie Tom 4 Nr 5 2013
- Siudnik W.: Rola selektyn E, L i P w patomechanizmie łysienia plackowatego, Rozprawa doktorska, Katedra i Klinika Dermatologii Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, Poznań 2012
- 6. Wojtyna E., Dosia M.: Łysienie plackowate jako przejaw nieuświadomionej traumy : opis przypadku, Postępy Psychiatrii i Neurologii (2007, suppl. 1, s. 57-60)
- Żak Ż.: Łysienie plackowate – podłoże oraz leczenie, Kosmetologia Estetyczna, 4 / 2019 / vol. 8
Trycholog Kraków, Instytut Trychologii EsteticDerm
Comments are closed.